De Ballade van Clowntje Tipsy

Och waar gaat het heen met de tijd. Vroeger was Clowntje Tipsy een man met allure. Zijn grappen deden iedereen huilen van het lachen. Uit elke hoed toverde hij witte duiven. Bij het knijpen in zijn neus hoorde je een luide toeter. Maar Tipper komt na al die jaren van succes in een trage blues terecht. Het leven van een clown gaat niet altijd over rozen. Het harde circusbestaan begon zijn tol te eisen en hij greep steeds vaker naar de fles in zijn vaag verlichte pipowagen. De gebroeders Cole merkten dat Clowntje Tips toch steeds vaker dronken was tijdens de shows en besloten dat hij niet meer op het podium mocht staan. In plaats daarvan mocht hij buiten bij het circus slaan met zijn bel, terwijl hij met een plank op zijn hoofd zingt over het circus op tragikomedische toon. Het gerucht gaat dat hij nog steeds, bij aanvang van de voorstelling, de bel luidt en zijn liederen laat klinken. Misschien dat hij ooit op een dag weer op het podium mag staan. Tot die tijd zingt hij de blues.